ผู้ก่อตั้งคณะนักบวชคามิลเลียนและองค์อุปถัมภ์ผู้ป่วย
ที่หมู่บ้านบุคเดียนิโก แคว้นอาบรุสโซ ประเทศอิตาลี บิดาชื่อร้อยเอกโจอันนี
มารดาชื่อ คามิลลา เดคอมปัลลิส ช่วงชีวิตเยาว์วัยท่านได้ดำเนินชีวิตอย่างเสเพล
ชอบเล่นการพนัน ภายหลังจากสูญเสียบิดาและมารดา ท่านได้สมัครเป็นทหารรับจ้าง
และใช้ชีวิตแบบนักผจญภัย เสี่ยงชีวิตในการทำสงครามหลายครั้ง
ท่านได้ขายทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อมาเล่นไพ่และลูกเต๋า จนกระทั่งหมดเนื้อหมดตัวสูญเสีย
แม้กระทั่งมรดกของตระกูล อาวุธ และเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ จนต้องมานั่งขอทาน
ภายหลังท่านได้มาทำงานเป็นกรรมกรช่วยก่อสร้างอารามฤาษีกาปูชิน จนในที่สุด
วันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1575 (วันฉลองแม่พระถือศีลชำระ) ท่านได้สำนึกตัว
และกลับใจอย่างเด็ดขาด และขอเข้าคณะกาปูชิน เจริญชีวิตแบบใหม่
โดยใช้โทษบาป ภาวนา และทำงาน แต่เนื่องจากแผลเก่าที่ข้อเท้าของท่าน
ทำให้ต้องกลับไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล นักบุญยาโกโบ กรุงโรม
ที่โรงพยาบาลแห่งนี้เองพระเจ้าได้ทรงเรียกท่านให้ ดำเนินชีวิตประกอบเมตตาจิต
อุทิศตนรับใช้ผู้ป่วยและผู้ยากไร้
1584 ท่านได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์
1586 พระสันตะปาปาซิสโตที่ 5 รับรองชื่อคณะอย่างเป็นทางการคือ
“ผู้รับใช้ผู้ป่วย” และให้ใช้กางเขนแดงเป็นเครื่องหมายของคณะซึ่ง
หมายถึง ความเสีย สละ และเมตตาจิต
1591 พระสันตะปาปาเกรโกรี่ที่ 14 ประกาศรับรองคณะอย่างเป็นทางการ
ซึ่งถือเป็นวันกำเนิดของคณะในวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ.1591
(วันฉลองแม่พระ ปฏิสนธินิรมล) พร้อมคำปฏิญาณ 4 ประการ
คือ ความยากจน ความบริสุทธิ์ ความนบนอบ
และการรับใช้ผู้ป่วยแม้ต้องเสี่ยงภัยถึงชีวิต
ในวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ.1614 ท่านได้มรณภาพที่บ้านมักดาเลนา
ศูนย์กลางของคณะคามิลเลียน กรุงโรม รวมอายุได้ 64 ปี
1746 พระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 14 ประกาศแต่งตั้งท่านเป็นนักบุญ
1886 พระสันตะปาปาเลโอที่ 13 ประกาศแต่งตั้งเป็นองค์อุปถัมภ์ของผู้ป่วย
และในโรงพยาบาล
1930 พระสันตะปาปาปีโอที่ 11 ประกาศแต่งตั้งท่าน
เป็นผู้อุปถัมภ์ผู้ให้การ พยาบาลทั้งชายและหญิง
ปัจจุบัน คณะนักบวชคามิลเลียนได้สืบทอดเจตนารมณ์ของท่านนักบุญคามิลโลในการ
“รักและรับใช้ผู้ป่วย" ต่อไป
